تابلو عکس جوجه پنگوئن که در تصویر بالا مشاهده می فرمایید بسیار مناسب برای منازل می باشد
پَنگوئن پرندگان بی پروازی از خانواده گُوگان (Spheniscidae) که از ماهیها تغذیه میکنند آنها بالهای کلفتی دارند که به عنوان باله شنا از آن بهره میگیرند.
پنگوئنها در جاهای سردسیر نیمکره جنوبی زمین زیست میکنند.
نام راسته و خانواده آنها نمایانگر شکل گوهای بدن آنها است.
نام پنگوئن در واقع نام ماهیگیرک بزرگ پرندهای بومی اقیانوس منجمد شمالی که شباهت ظاهری زیادی به پنگوئنها داشت و در قرن نوزدهم منقرض شد.
زمانی که ملوانها به اقیانوس منجمد جنوبی رسیدند همین نام را به پرندگان آنجا دادند که قادر به پرواز نبودند.
اولین بار واژه پنگوئن در قرن شانزدهم به عنوان یک مترادف برای ماهیگیرک بزرگ شناخته شد زمانی که کاوشگران اروپایی آنچه که امروزه به عنوان پنگوئن در نیمکره جنوبی شناخته میشود را کشف کردند، آنها با توجه به ظاهر مشابه این موجودات به ماهیگیرک بزرگ در نیمکره شمالی، آنها را به این نام نامیدند، در حالی که ارتباط چندان میان آنها وجود نداشت.
ریشهشناسی کلمه پنگوئن هنوز بحث میشود.
کلمه انگلیسی ظاهراً از فرانسوی،زبان برتون یا زبان اسپانیایی نیست، بلکه ابتدا در زبان انگلیسی یا هلندی ظاهر شدهاست.
پنگوئن امپراتور یا پنگوئن فرمانروا ( Aptenodytes forsteri) بلندترین و سنگینوزنترین گونه زنده پنگوئن است که در قطب جنوب زندگی میکند. این پرنده به همراه پنگوئن پادشاه دو عضو سرده پنگوئنهای بیبال را تشکیل میدهند.
نر و ماده این پرنده همشکل هستند و نرها اندکی از مادهها سنگینوزنترند.
با داشتن وزن میانگینی بیشتر از ۴۰ کیلوگرم، پنگوئن امپراتور در میان سنگینترین پرندگان جهان قرار دارد.
رنگ بدن آنها به صورت سفید در جلوی بدن و روی سینه، سیاه در پشت و روی دم و سر، و زرد کمرنگ در بالای سینه و پایین سر تا زرد پررنگتر در نزدیکی و دور گوشها است.
این رنگآمیزی نه تنها به آنها کمک میکند تا به استتار در برابر شکارچیان دریایی همچون نهنگ قاتل بپردازند، بلکه در فصل جفتگیری نیز به آنها کمک میکند تا جنس مخالف خود را بهتر جذب کنند.
این پرندگان توانایی پرواز ندارند و بالهایشان را برای شیرجه در آب و گرفتن سریع ماهیها به کار میبرند.
پرهای این پنگوئن به آن اجازه زندگی در شرایط بسیار سرد قطبی را میدهد.
پنگوئن ( که در تابلو عکس جوجه پنگوئن مشاهده می فرماید ) های امپراتور زندگی اجتماعی دارند و در گروههایِی با اعضای پرتعداد زندگی میکنند که باعث بالا رفتن امنیت جوجههایشان و کمک در گذراندن سرمای سخت زمستان با روشهای ویژه گروهی میشود.
آنها برای تولید مثل و یافتن زوجشان در میان اعضای دسته اقدام به تولید صدا و دنبال کردن پاسخ برآمده از آن میکنند.
در فصل جوجهآوری، همواره یکی از زوجها در کنار تکجوجهٔ به دنیا آورده شده میماند و زوج دیگر برای تغذیه به دریا میرود.
آنها اغلب از ماهی و سختپوستانی مانند کریل و نرمتنانی چون ماهی مرکب تغذیه میکنند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.